ชื่อ                    นางสาวจันทร์ทิมา สุทธิประภา                                                        

ระดับ                 อุดมศึกษา                                                         

สถานศึกษา        มหาวิทยาลัยศิลปากร                                                       

ชื่อผลงาน           ก่อนจะเป็นต้นไม้มหาภัย                                                   

ชื่อวรรณกรรม      แก้วจอมแก่น                                                     

รหัสภาพ             09-039                                                

วิธีทำ                 ผ้าวัตถุ (เย็บผ้า ตัดผ้า เพ้นสี)                                                         

ราคา                 30,000            บาท      Price    840 USD.                    

 

บทวรรณกรรม                                                                 
บทวรรณกรรมที่เลือก แก้วจอมแก่น ตอนต้นไม้มหาภัย แก้วโชคร้ายจริงๆได้มาเที่ยวชายทะเลทั้งที่ขาหัก นี่คุณพ่อลาราชการมาเกือบครบอาทิตย์แล้วคงจะต้องกลับ แปลว่าแก้วต้องอดว่ายน้ำ อดเดินหาหอยเสีย อดถีบจักรยาน แล้วเมื่อไหร่จะได้มาอีกก็ไม่รู้ เหตุเกิดขึ้นเมื่อเช้านี้ พวกเด็กยกโขยงกันไปเล่นน้ำที่บ้านคุณนายทัศนีย์ (คุณนายบ้านข้างๆ ที่มีแม่ครัวเป็นเป็นป้าแย้มนั่นแหละ) ใกล้ตัวบ้านมีต้นไม้ใหญ่ใบหนาชลูดสีแดงห้อยเต็มไปหมด "ลูกพลับ" น้องเล็กอุทาน "เอื้องเคยเล่าว่าพี่สาวเอาลูกพลับมาฝากจากญี่ปุ่น อร้อยอร่อย" พูดแล้วก็สูดปาก " เอาอย่างนี้ดีกว่า นิดจะขึ้นไปกับแก้ว น้องหน่อย พี่ไก่ น้องเล็ก คอยดูต้นทางนะ ถ้าป้าทัศนีย์ออกมาก็คอยเรียกก็แล้วกัน"  ต้นพลับนี้ปีนยากไม่ใช่เล่น เพราะไม่มีกิ่งเล็กๆ ให้เกาะ แถมลำต้นโตและสาก จะเอาขาหนีบไว้อย่างต้นมะพร้าวก็ไม่ได้ กว่านิดกับแก้วจะปีนขึ้นไปบนคาคบได้ก็แทบแย่ ลูกพลับอยู่ตรงปลายกิ่ง ยังหาวิธีไปเก็บไม่ได้ ก็พอดีน้องหน่อยตะโกนขึ้นมาว่า "คุณป้าออกมาแล้ว"  นิดรีบไต่ลงมาจากกิ่ง หย่อนตัวกระโดดลงมา แก้วกระโดดตามแต่พลาดไปหน่อย เลยหล่นแอ้กลงมา จุกร้องไม่ออก  น้องเล็กรีบเข้ามากอดแก้ว ร้องไห้ด้วยความตกใจ ขณะที่นิดกับหน่อยยืนตะลึง พี่ไก่ได้สติวิ่งไปบอกคุณนาย " นี่มันเรื่องอะไรกัน " คุณนายทัศนีย์ถาม  " น้องเล็กเองค่ะ อยากรับประทาน พี่นิดกับพี่แก้วเลยปีนขึ้นไปเก็บ พอดีพี่แก้วพลาดตกลมา น้องเล็กรายงาน " " โถ แม่คุณ ลูกพลับป่านี้รับประทานได้ที่ไหนกัน ดูสิพวกนกยังไม่เอาเลย เขาใช้ได้แต่ไว้ย้อมแห ย้อมอวน"  และใครๆ ก็คุยเรื่องนี้อยุ่เป็นนาน  มีแต่แก้วที่นึกเรียกเจ้าต้นพลับอยู่ในใจว่า ต้นไม่มหาภัย"                        

                                                           

ข้อคิดที่ได้                                                                      
บทวรรณกรรมตอน ต้นไม้มหาภัย ทำให้เราควรรู้ไว้ว่าไม่ควรไปทำอะไรซุกซน ตามอำเภอใจในบ้านของคนอื่น เพราะอาจจะนำมาซึ่งปัญหาและความเดือดร้อนใจ ให้ทั้งแก่ตนเองและผู้อื่น หากเพียงแค่ลองยั้งคิด มีความนึกไตรตรองให้ครบถ้วนก่อนตัดสินใจลงบมือทำ ปัญหาความวุ่นวายอาจไม่เกิดขึ้น และควรทำทุกอย่างด้วยความมีสติรอบคอบ ในวรรณกรรมบทนี้หากแก้วคิดสักนิด ไม่นึดถึงแต่ความสนุกก็คงไม่มีใครต้องเดือดร้อนและตัวแก้วเองคงไม่ต้องเจ็บตัว                                                                                                                            

เหตุผลที่เลือกวรรณกรรม                                                               
เหตุผลที่เลือกวรรณกรรม แก้วจอมแก่น ตอนต้นไม้มหาภัย ข้าพเจ้ามีความประทับใจในบทวรรณกรรมเรื่อง แก้วจอมแก่น เป็นอย่างมาก เพราะเนื้อหาเรื่องราวได้สื่อถึงชีวิตในวัยเด็กได้อย่างดีเยี่ยม เมื่อได้อ่านวรรณกรรมเล่มนี้ทำให้ข้าพเข้าอดหวนนึกถึงเรื่องราวความทรงจำในวัยเด็ก ที่ตัวเองเคยประสบในเหตุการณ์แบบเดียวกับแก้ว ในวรรณกรรมตอนต้นไม้มหาภัย พอนึกถึงช่วงเวลานั้นก็อดขำไม่ได้ ด้วยความเป็นเด็กต่างจังหวัด บริเวณรอบๆ บ้านนั้นก้อไม่ค่อยมีอะไรเล่นทากนัก มองไปรอบๆ ก็มีเพียงแต่ต้นไม้ ในช่วงฤดูนั้นก็เป็นช่วงที่ชมพู่ป่าออกดอกออกผล ตนเองวิ่งเล่นอยุ่ดีๆ กับพวกแกงค์เพื่อนๆ แถวบ้าน ก็ดันจมูกไวได้กลิ่นหอมๆ ของเจ้าต้นชมพู่ป่าซะงั้น ตอนนั้ไมคิดอะไรมากและเห็นว่ารูปลักษณ์ของผลและดอก ดูน่าสนใจดีบวกกับที่เพื่อนๆ เชียร์กันใหญ่เลย ผลสุดท้ายต้องเข้าเฝือกเป็นเดือนๆ    บทวรรณกรรมตอนนี้ มีความคล้ายคลึงกับความทรงจำในช่วงวัยเด้ก และข้าพเจ้ามองเห็นถึงความพยายามในตัวแก้วและนิด ที่มักจะอาสาทำเรื่องต่างๆ ให้ผองเพื่อนเสมอ ทั้งที่การพยายามปีนต้นพลับป่าก็ไม่ใช่เรื่อง เพียงเพราะน้องเล็กเอ่ย อยากจะลองชิมเจ้าลูกพลับป่าสักครั้ง เหตุการณ์ครั้งนี้แก้วคงอยูในความทรงจำของเพื่อนๆ อีกนาน แต่ข้าพเจ้ามองวาแก้วเป็นฮีโร่ของน้องเล็ก ทั้งที่เกิดจากความไม่ระวังตัว และความไม่ยั้งคิดของแก้วกับนิด แต่ในภาพแห่งความประทับใจข้าพเจ้ามองว่าเป็นเรื่องสนุกสดใสสำหรับเด็กๆ ทุกคนในวัยนี้ ต้องมีช่วงเวลาแบบนี้บ้างถึงแม้ผลอาจจะน้อยมากต่างกันไป