ชื่อ                   จันทกานต์  จันทรโกมล

ระดับ ประถมศึกษา

สถานศึกษา        โรงเรียนสมคิดจิตต์วิทยา

ชื่อผลงาน ม้าผู้ชนะ 

ชื่อวรรณกรรม วานรซ้อนกล

บทวรรณกรรม

              ยังมีชาวนาเลี้ยงม้าใช้งาน  เวลาล่วงผ่าน  ม้านั้นแก่ชราเจ้าของนั้นขับไล่ไม่มีเมตตา  มีแรงค่อยมาสั่งแล้วไล่ไป  ม้าแก่ร่อนเร่  ซัดเซพเนจรไปพบวานร  ลิงถามเป็นไฉน  ม้าเล่าเรื่องตนทนทุกข์ช้ำใจ  นายเขาขับไล่ไม่เห็นความดี  ลิงให้ม้าแสดงแสร้งทำเป็นตาย  แล้วลิงผันผายสู่เสือทันทีรีบบอกเสือมาอย่ามัวรอรี  ตามมาทางนี้มีของโอชา  เสือเร่งไคลคลาเห็นม้านอนตาย  เขาใกล้ใจหมายจักกินเนื้อม้า  ลิงว่าควรไปในที่ลับตาแล้วรีบมัดขาเสือติดมาพลัน  เสร็จแล้วบอกม้าอย่าช้ารีบโดดม้าวิ่งลิงโลด  ลากเสือพัลวัน  เสือเจ็บปวดนัก  ยักแย้ยักยัน  ม้าหกผกผันพาสู่ทุ่งนา  เจ้าของเห็นม้าพาเสือมาได้  อันงงตกใจไปรับอาชา  ม้านี้มีพลังยังทรงคุณค่า อยู่นี่เถิดหนาข้าเลี้ยงเจ้าเอง

ข้อคิดที่ได้

               เราอย่าเพิ่งเชื่อว่าการทิ้งสัตว์เลี้ยงที่เราคิดว่ามันแก่แล้ว  ทำอะไรให้เราไม่ได้แล้วมันจะทำให้เหมือนขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งในชีวิตไป  เหมือนสำนวนสุภาษิตที่ข้าพเจ้าเคยได้ยินมา  มันเหมือนชีวิตที่มีความเป็นอยู่  เหมือนกับวรรณกรรมที่ข้าพเจ้าเลือกมากล่าวไว้ว่า (น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า)  นั่นแปลว่า  เราไม่ได้อยู่คนเดียวบนแผ่นดินนี้  เรามีอีกหลายสิ่งที่ต้องพึ่งพากันตลอดชีวิต