ชื่อ                    ด.ช.สิทธิโชค ทองสมุทร์

ระดับ                ประถมศึกษาตอนปลาย

สถานศึกษา        ชมรมบุปผศิลป์

ชื่อผลงาน          นกแขกเต้าผู้สันโดษ

ชื่อวรรณกรรม    นกแขกเต้าผู้สันโดษ

 

บทวรรณกรรม

                ที่ป่าไม้แห่งหนึ่งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำคงคา มีนกแขกเต้าหลายแสนตัว ต่อมาในฤดูแล้ง ผลมะเดื่อได้หมดลง นกแขกเต้าได้บินหนีไปหากินที่อื่น ยังคงเหลือแต่พญานกแขกเต้าตัวหนึ่งเท่านั้นที่เป็นผู้มักน้อย สันโดษ ไม่หนีไปที่อื่น เมื่อผลมะเดื่อ หมดก็กินหน่อไม้ เปลือก และสะเก็ดของต้นมะเดื่อตามลำดับ โดยไม่คิดหนีไปไหน เป็นเหตุให้บัลลังก์ของท้าวสักกะ แสดงอาการร้อน เพื่อทดสอบจิตใจของนกแขกเต้า ท้าวเธอจึงบันดาลให้ต้นมะเดื่อที่นกแขกเต้าอาศัยอยู่ตายและแห้งลง มีลำต้นแตกเป็นช่องน้อยใหญ่ เวลาลมพัดจะมีเสียงดัง มีผงไม้ไหลออกมาตามช่องที่แตกนั้น นกแขกเต้าก็ไม่หนีไปไหน ก็ยังกินผงไม้ที่ไหลออกมาตามช่องที่ไหลออกมานั้นเป็นอาหาร จนสุดท้ายต้นไม้นั้นเหลือแต่ตอ พญานกแขกเต้าก็ไม่หนีไปไหน ยังคงจับอยู่ที่ตอต้นไม้นั้น ท้าวสักกะเมื่อทราบว่าพญานกแขกเต้ามีความมักน้อยสันโดษจริงๆ จึงแปลงร่างเป็นพญาหงส์ มีนางสุชาดาเป็นนางหงส์ติดตามไปด้วย บินไปจับที่ตอมะเดื่อใกล้พญานกแขกเต้านั้น แล้วเจรจาว่า

            “นกแขกเต้ามีจะงอยปากสีแดง ท่านควรไปที่อื่นได้แล้ว อย่ามาตายที่ตรงนี้เลย ท่านมีเยื่อใยกับต้นไม้แห้งนี้ ต้นไม้อื่นมีถมเถไป”

พญานกแขกเต้าร้องตอบว่า “ท่านพญาหงส์ ใครเป็นเพื่อนในยามทุกข์ยาก ผู้นั้นเป็นสัตบุรุษ ย่อมไม่ทอดทิ้งเพื่อนผู้มีทรัพย์และไร้ทรัพย์ ต้นไม้นี้เป็นทั้งเพื่อน เป็นทั้งญาติของเรา เราเพียงต้องการมีชีวิตอยู่เท่านั้น จึงไม่อาจทิ้งต้นไม้นี้ไปได้ เพราะเหตุเพียงไม่มีผล นี่ไม่ยุติธรรมเลย”

 

ข้อคิดที่ได้

                ความมีคุณธรรมและธรรมะในตัวเองนั้น ย่อมแสดงให้เห็นถึงพลังแห่งความดี และความกตัญญูรู้คุณคน ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ เพราะความดีที่ปฎิบัติอยู่นั้น จะส่งผลให้ความดีนั้นตอบสนองเราได้ทุกๆเมื่อ