ชื่อ ด.ญ.ธันยพร
สุขโต
ระดับ ประถมศึกษาตอนปลาย
สถานศึกษา โรงเรียนบ้านสีน้ำ
ชื่อผลงาน เพื่อนรักในพงไพร
ชื่อวรรณกรรม สุวรรณเมกฆะกับหมาขนคำ
บทวรรณกรรม
ท้าวสุศศา
เจ้าเมืองพาราณสีมีมเหสี ๒ คน คือ นางปทุมมาและนางภะติยา
ท้าวสุศศาอยากจะได้โอรสให้มเหสีทั้งสอง อธิฐานขอโอรสกับเทวดา
นางปทุมมาได้โอรสเป็นคน ๑ ชื่อสุวรรณเมกฆะ กับหมาขนดำ คือหมาที่มีขนสีทอง ๑ ตัว
ส่วนนางภะติยาได้ธิดาชื่อนางจันทรเกษีและโอรสชื่อไชยา
เมื่อสุวรรณเมกฆะกับหมาขนดำจึงพากันไปอยู่ป่า
เดินทางไปได้สักระยะหมาขนดำได้ยินเสียงร้องแปร๋นๆ
ของช้างมาแต่ไกล
หมาขนดำให้สุวรรณเมกฆะหยุดเดินแล้วเข้าไปซ่อนตัวอยู่หลังโขดหินใหญ่ รออยู่ไม่นานมีช้างป่าโขลงใหญ่เดินตัดผ่านทางที่โล่งเตียนด้านหน้าไปยังอีกด้าน
ช้างน้อยได้กลิ่นกล้วยสุกงอม สุวรรณเมกฆะแบ่งกล้วยให้ช้างน้อยและสัตว์อื่น ๆ
ขณะนั้นแม่ช้างรู้สึกว่าลูกหายไปจึงรีบตามหา
เมื่อพบว่า สุวรรณเมกฆะกำลังลูบหัวพลายน้อยคิ่นลูกมันอยู่อย่างรักใคร่
แม่ช้างยืนดูเงียบ ๆ ไม่แสดงอาการหวงลูกแล้วหันหลังเดินดุ่มไปเล่นน้ำตามเดิม
สุวรรณเมกฆะกับพลายน้อยคิ่นพากันไปเก็บผลไม้และกล้วยพร้อมกับเพื่อนนกทุกวันและเก็บมาเพื่อสัตว์อื่นๆ
ที่เดินทางไม่ไหว
แม่ช้างก็ปล่อยให้พลายน้อยคิ่นกับสุวรรณเมกฆะไปหาอาหารกันตามลำพัง
สุวรรณเมกฆะกับหมาขนดำให้ชีวิตอยู่ในป่ากับเพื่อนรักคือพลายน้อยคิ่นและนก
ลิง สัตว์ต่างหลายชนิดอย่างมีความสุขแบบช่วยเหลือกันและกัน
แนวคิดและเหตุผล
บทวรรณกรรมเรื่องสุวรรณเมกฆะและหมาขนดำ
ที่ชอบเพราะเป็นบทวรรณกรรมไทยน่าอ่าน อ่านแล้วให้คิดถึงป่าใหญ่
มีสัตว์อยู่มากมายหลายชนิด การอยู่ร่วมกันแบบพึ่งพาอาศัยกัน
และคอยช่วยเหลือซึ่งกัน
ระหว่างคนกับสัตว์ในป่ามีอาหารผลไม้ก็นำมาแบ่งกินคอยดูแลภัยอันตรายที่จะเกิดขึ้น
ชื่นชอบตัวละครเอก
คือ สุวรรณเมกฆะ
เป็นเด็กน้อยที่หนีตายจากเมืองมาอาศัยอยู่ในป่าลึกมีเพื่อนเป็นสัตว์หลายชนิด
ซึ่งคอยช่วยเหลือกัน
ชื่นชอบพี่หมาขนดำ
เป็นหมาแสนรู้ รู้ภาษาคนและพูดภาษาคนได้
คอยเป็นห่วงน้องสุวรรณเมกฆะไม่ให้มีอันตรายใดต่อน้อง
คอยปกป้องดูแลน้องสุวรรณเมกฆะเป็นเด็กที่มีจิตใจโอบอ้อมอารีและเด็กที่มีความรักมีน้ำใจ
และแบ่งปันให้กับทุกคน มีความสามัคคีรักใคร่ต่อสัตว์และชาวเมืองด้วยความรักความสามัคคี