ชื่อ ด.ช.จงรักษ์
สมบูรณ์
ระดับ มัธยมศึกษาตอนต้น
สถานศึกษา โรงเรียนอักษรพัทยา
ชื่อผลงาน ปูก็มีหัวใจ
ชื่อวรรณกรรม ปูก็มีหัวใจ
บทวรรณกรรม
ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
มีพราหมณ์ผู้มีอันจะกินคนหนึ่งมีบริวารมาก นิวาสสถานอยู่ในบ้านเพลินทริยะทางทิศอีสานแห่งกรุงราชคฤห์
วันหนึ่ง
เขาจะออกไปทุ่งนา สั่งบ่าวไพร่ไว้ว่า จงช่วยกันทำงานให้เสร็จ
แล้วไปในบึงใหญ่แห่งหนึ่ง เพื่อจะไปล้างหน้า เผอิญพบปูตัวหนึ่ง มีผิวพรรณดุจทองคำ
จึงใช้ผ้าห่อปูตัวนั้นกลับไปยังทุ่งนาของตน เวลาจะกลับบ้านก็นำปูกลับไปปล่อยที่บึงเสียก่อน
เขาทำเช่นนี้บ่อยๆจนปูคุ้น ก็แล พราหมณ์คนนี้มีของที่นับว่าดีกว่าคนทั้งหลายอยู่ ๓
ประการ คือ ประสาททั้งห้า มณฑลทั้งสาม และดวงตา
ครั้งนั้น
มีนางกาตัวหนึ่งซึ่งอาศัยอยู่ท้ายนาของพราหมณ์ ได้เกิดแพ้ท้องอยากกินลูกตาพราหมณ์ขึ้นมาจึงบอกกาตัวผัว
พี่จะเอาลูกตาพราหมณ์มาให้น้องกินได้ยังไง
?
กาตัวผัวเอ่ยขึ้นโดยไม่ต้องคิด
พราหมณ์แกจะเผลอให้เอาลูกตาแกมากินง่ายๆหรือ?
โธ่! จะไปยากอะไร
พี่จะยอมเป็นบ่าวรับใช้งูเห่า ซึ่งอยู่ข้างๆต้นตาลนี้
แล้วขอให้งูเห่ากัดพราหมณ์ให้ตาย เมื่อเขาตายแล้ว พี่ก็รีบควักลูกตาแกมาให้น้องซิ
เออจริงแหละ พี่ก็ลืมนึกไป กาตัวผัวว่า ถ้างั้นพี่จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ
ว่าแล้ว
มันก็อาสารับใช้งูเห่า ในเวลาที่ข้าวกล้าใกล้ออกรวง ฝ่ายปูก็เติบโตขึ้นโดยลำดับ
ครั้นวันหนึ่งงูเห่าถามกาว่า
แกรับใช้ข้าอย่างนี้แกต้องการสิ่งใดจากเรา กาจึงเล่าทุกอย่างให้งูฟังและเสริมว่า
ยังไงท่านช่วยข้าบ้างเถอะข้าไม่ทราบว่าจะไปพึ่งใครนอกจากท่านแล้ว
เรื่องเล็กจะตายไป
งูตกลงทันที เอาเถอะเดี๋ยวข้าจัดการให้ ว่าแล้วมันก็ไปนอนซ่อนตัวอยู่ในกอหญ้าที่คันนาที่พราหมณ์จะเดินผ่านมา
ฝ่ายพราหมณ์นั้นลงไปในบึง
ล้างหน้า แล้วเอาปูทองตัวนั้นลงไปนอนระหว่างผ้าห่มแล้วจะกลับไปยังนาของเขา
งูเห่าที่คอยอยู่เลื้อยไปกัดที่แข้งให้ล้มลง แล้วรีบหนีไปให้รอมปลวก
ขณะเดียวกัน
ปูทองคลานออกจากผ้าพอดี กาโผลงมาจับที่อกพราหมณ์
ปูเห็นจึงรู้ว่าพราหมณ์เกิดอันตราย จึงปราดเอาก้ามหนีบขากาอย่างแรงจนกาทนไม่ไหว
ร้องเรียกงูเสี่ยงสั่นว่า เพื่อนเอ๋ยช่วยเราด้วยปูหนีบขาเรา และงูก็ออกมา
แผ่แม่เบี้ยชูคอร่าเข้ามาหมายทำร้ายปู
ปูที่คอยที่อยู่ก็ง้างก้ามหนีบหมับที่คองูเห่า ทั้งงูทั้งกาดิ้น
แต่ยิ่งดิ้นก้ามปูก็เน้นหนักเข้าๆทุกทีจน ทั้งสองหายใจแทบไม่ออก
งูพยายามเปล่งเสียงออกมาว่า หนีบขาและคอเราทั้งสองไว้ทำไม
เจ้าจะกินเราหรือยังไง
เปล่าหรอกข้าจะฆ่าแกทั้งสองทิ้งเพื่อแก้แค้นให้เพื่อนเราต่างหาก
ปูตอบ
ใครคือเพื่อนของเจ้า
? งูซักถาม
ก็ชายคนนี้ไงล่ะเราทั้งสองเป็นอันเดียวกัน
จะขาดใครไปไม่ได้ ปูตอบ
ถ้างั้น
เอางี้ไหมล่ะ ? สมองแสนกลของงูเริ่มวางอุบาย
ข้าจะดูดพิษออกจากเพื่อนของเจ้าแต่เจ้าต้องปล่อยเราสองคน
ปูซึ่งรู้ทันจึงบอกว่า
เราจะปล่อยแกตัวเดียวและจับกาเป็นประกัน และปูก็ปล่อยงู งูจัดการดูดพิษออกหมดจนพราหมณ์ลุกได้เป็นปกติ
จากนั้นปูก็รีบปราดเข้างับคองูอีกและกดเต็มแรงจนงูคอขาดกระเด็น
เสร็จแล้วกดหมับที่คอกาอย่างรวดเร็วจนคอกาขาดกลิ้งไปด้วย เป็นอันว่า
พราหมณ์ก็รอดชีวิตและทั้งสองก็มีความรักใคร่ยิ่งขึ้นตามลำดับ
แนวคิดและเหตุผล
วรรณกรรมที่สื่อถึงความมีน้ำใจช่วยเหลือเพื่อนที่กำลังลำบากอยู่
จากในเรื่อง ปูได้ช่วยพราหมณ์ โดยให้งูไปดูดพิษออกให้
ทำให้พราหมณ์รอดชีวิตจากการตายได้
และยังเป็นวรรณกรรมที่สื่อถึงความเป็นเพื่อนแท้
ที่ไม่ยอมทิ้งกัน ทั้งยังรักใคร่กลมเกลียว เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ทำให้สามารถผ่านพ้นอันตรายต่างๆไปได้
ซึ่งเรียกได้ว่าเพื่อนแท้ที่รักกันมาทีเดียว
ตัวละครที่ชอบคือปูทอง
เนื่องจากเป็นปูที่สวยงามมีผิวพรรณดุจทองคำ และยังมีน้ำใจช่วยเหลือเพื่อน ซึ่งคือพราหมณ์ให้รอดชีวิตพ้นจากอันตราย
และยังมีสมองที่ฉลาดหลักแหลมสามารถรู้ทันสมองแสนกลของงูเห่าได้
และยังเป็นเพื่อนแท้ของพราหมณ์ เป็นปูที่กล้าหาญสู้กับงูเห่าและกา
เพื่อช่วยเหลือซึ่งเป็นเพื่อนที่ดีมาก ที่ไม่ละทิ้งกันในยามมีอันตราย
ต้องหาอุบายช่วยเหลือกันให้รอดพ้นจากอันตรายจนได้
ซึ่งเหตุผลหลังๆที่ทำให้ผมชอบปูทองนี้คือ เป็นปูที่มีน้ำใจและเพื่อนแท้ของพราหมณ์