ชื่อ น.ส.ธนพร ภูริสัตย์

ระดับ มัธยมศึกษาตอนปลาย

สถานศึกษา รร.จุฬาภรณราชวิทยาลัย มุกดาหาร

ชื่อผลงาน ดิ้นรน

ชื่อวรรณกรรม ราชสีห์กับหนู

บทวรรณกรรม

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีราชสีห์ตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในป่าใหญ่ ราชสีห์รู้สึกง่วงมาก จึงล้มตัวลงนอนพักผ่อนใต้ต้นไม้ ในขณะที่มันกำลังเคลิ้มหลับอยู่นั้น ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นเพราะมีเจ้าหนูตัวหนึ่งปีนขึ้นไปเล่นบนหลังของราชสีห์ ด้วยความไม่รู้ว่าเป็นร่างกายของเจ้าป่า

ราชสีห์ร้องคำรามด้วยความโกรธ และกล่าวว่า “เจ้าหนู…เจ้าบังอาจมาก ตัวเล็กนิดเดียวกล้าขึ้นมาเล่นบนหลังข้า” แล้วราชสีห์ก็ยกอุ้งเท้าขึ้นตะปบเจ้าหนูไว้ หวังจะฆ่าเจ้าหนูตัวนั้นให้ตาย แต่เจ้าหนูได้ร้องขอชีวิตและพูดว่า “ท่านเจ้าป่า โปรดอย่าฆ่าข้าเลย ข้าน้อยผิดไปแล้วโปรดไว้ชีวิตข้าด้วยเถิด ข้าน้อยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ต่อไปจะไม่ทำอีก”

ราชสีห์ได้ฟังเจ้าหนูอ้อนวอนดังนั้นจึงสงสาร เลยให้อภัยและปล่อยตัวเจ้าหนูไปเพราะเป็นถึงเจ้าแห่งสัตว์ป่าไม่อยากรังแกผู้ที่อ่อนแอกว่า

เจ้าหนูจึงกล่าวว่า “บุญคุณที่ท่านไว้ชีวิตข้าครั้งนี้ข้าจะไม่มีวันลืมเลยหากมีโอกาสข้าจะต้องช่วยเหลือท่านเป็นการตอบแทน ”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ราชสีห์หัวเราะเสียงดัง “ตัวกะเปี๊ยกอย่างเจ้าจะช่วยอะไรข้าได้ช่างเหอะ เรื่องนี้เป็นเรื่องเล็กน้อยข้าจะไว้ชีวิตเจ้าสักครั้งก็แล้วกัน” เจ้าหนูจึงเดินจากไป

หลังจากนั้นไม่นานในเย็นวันหนึ่ง ราชสีห์กำลังออกล่าเหยื่อกลับพลาดไปติดกับดักนายพรานแต่ไม่สามารถดิ้นให้หลุดได้จึงส่งเสียงคำรามลั่นป่าพร้อมทั้งพยายามกระแทกเชือกออกมา

“ปล่อยข้าๆๆๆๆๆๆ”

เมื่อเจ้าหนูได้ยินก็จำได้ว่าเป็นราชสีห์จึงรีบมาช่วย

เจ้าหนูกระซิบราชสีห์ว่า “อย่ากลัวไปเลยท่านข้ามาช่วยแล้ว”

จากนั้นเจ้าหนูก็ใช้ฟันอันแหลมคมกัดเชือกจนขาด และราชสีห์ก็หลุดจากกับดักที่นายพรานทำไว้เป็นอิสระ ราชสีห์กับหนูจึงตกลงกันจะช่วยเหลือกันและกันและเป็นเพื่อนกันตลอดไป

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : การให้อภัยผู้อื่นเป็นผลดีแก่ตัวเอง อย่าดูถูกคนที่ด้อยกว่าเพราะทุกคนต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกัน และพึ่งพาอาศัยกัน

แนวคิดและเหตุผล

จากการที่ได้เห็นความมีน้ำใจของราชสีห์กับหนูที่มีต่อกัน ในขณะที่ราชสีห์กำลังหลับอยู่หนูก็ได้บังเอิญเล่นจนปีนไปอยู่หลังราชสีห์ ราชสีห์จึงโกรธมากแต่ด้วยความเป็นผู้ที่มีความเป็นผู้นำและมีน้ำใจไม่อยากรังแกผู้ที่อ่อนแอกว่าจึงไว้ชีวิตหนูไป โดยหนูก็ให้สัญญาว่า หากราชสีห์มันอันตรายตนก็จะรีบมาช่วยเพื่อตอบแทนพระคุณ

ครั้งถึงคราวที่ราชสีห์ต้องการความช่วยเหลือ เจ้าหนูก็ไม่ผิดสัญญาจึงรีบมาตอบแทนน้ำใจ คือการช่วยราชสีห์ด้วยการใช้ฟันแทะเชือกให้ขาดด้วยความมีน้ำใจ พญาราชสีห์ที่กำลังพยายามหนีออกจากตาข่ายเชือกจึงรอดพ้นจากความตาย

จากเรื่องนี้ยังแสดงให้เห็นข้อคิดอีกหลายอย่าง ทั้งในเรื่องของการให้อภัย ไม่เอาความ ไม่โกรธเคืองกัน แม้ในเรื่องเล็กน้อยการที่ไม่รังแกผู้ที่อ่อนแอกว่า การเป็นคนมีสัจวาจา รักษาคำพูดของตนเอง คุณธรรมดังกล่าวหากมีอยู่ในใจของผู้ใดย่อมเรียกได้ว่าเป็น “คนดี” ข้าพเจ้าจึงอยากให้ทุกคนในสังคมมีความสามัคคี มีความมีน้ำใจ และมีการแบ่งปันกัน จะทำให้บ้านเมืองน่าอยู่ อีกทั้งยังช่วยให้ทุกคนมีความรักที่จะก้าวข้ามปัญหาทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปพร้อมๆกัน