ชื่อ สามเณรขวัญชัย อุปันโน
ระดับ มัธยมศึกษาตอนปลาย
สถานศึกษา โรงเรียนธรรมราชศึกษา
ชื่อผลงาน ทาสกุมภันฑ์
ชื่อวรรณกรรม สุวรรณหงส์
บทวรรณกรรม
ในเวลาต่อมาพระสุวรรณหงส์
ได้เสี่ยงทายปล่อยว่าวเพื่อทำนายโชคชะตาบ้านเมือง ถ้าว่าวติดลมดีก็หมายถึงปีนี้บ้านเมืองจะเจริญกว่าปีก่อน
แต่ที่หน้าแปลกแทนที่ว่าวจะลอยอยู่ในพระนคร ว่าวก็ลอยไปยังเมืองของยักษ์มีชื่อว่า นครมัตตัง ปกครองโดยพญายักษ์ สุวรรณวิก ซึ่งมีพระธิดาผู้ลือโฉมนามว่า เกศสุริยง
ในขณะเดียวกันองค์หญิงเกศสุริยงเฝ้าคอยสุวรรณหงส์อยู่เป็นเวลาหลายวัน
นางจึงมองออกไปนอกหน้าต่าง แปลกใจที่พบรอยเลือดนางจึงตามรอยไปถึงป่าลึก จนไม่อาจจะผ่านไปได้อีกแล้ว
นางมีความโศกและเสียใจจนหมดสติในป่านั้นเอง
พระอินทร์ทรงรู้สึกสงสารจึงช่วยให้ฟื้นคืนสติ
พระอินทร์จึงแปลงร่างให้นางเป็นชายพราหมณ์เดินทางไปตามลำพังได้อย่างปลอดภัย และพระอินทร์ยังได้ประทานน้ำมันทิพย์และศรวิเศษให้นางอีกด้วย
น้ำมันนี้สามารถชุบชีวิตคนตายให้ฟื้นขึ้นได้
เกศสุริยงในร่างแปลงเดินทางมาถึงศาลาของยักษ์นามว่า กุมภัณฑ์
เมื่อยักษ์กุมภัณฑ์เห็นผู้บุกรุกก็เกิดความต้องการจะกินนางแต่นางก็ต่อสู้ฆ่ายักษ์ได้สำเร็จ
ด้วยความสงสารนางจึงใช้น้ำมันทิพย์ชุบชีวิตให้ฟื้นคืนชีพ หลังจากฟื้น ยักษ์กุมภัณฑ์ก็อ้อนวอนขออภัยสาบานว่าจะเป็นทาสรับใช้นางตลอดไป
นางก็ยินดีแล้วก็ออกเดินทาง ยักษ์กุมภัณฑ์จึงให้นางนั่งบนบ่าแล้วก็เดินทาง
ด้วยความรู้สึกแค้นและดีใจพอๆกัน
พระสุวรรณหงส์ขึ้นเรือวิเศษแล้วบินไปยังเมืองมัตตัง
ในขณะที่องค์หญิงเกศสุริยงกำลังหลับอยู่ ก่อนจะฆ่านาง พระองค์ได้อธิษฐานว่าหากว่ารักพระองค์จริงขอให้โลหิตมีรสหวาน
แต่ทางกลับกันขอให้โลหิตเป็นรสขม หลังจากอธิษฐาน และพระองค์ก็ตัดคอชิมโลหิต ปรากฏมีรสหวานพระองค์ก็ทรุดแล้วร่ำไห้
ยักษ์กุมภัณฑ์รู้ข่าวจึงให้ใช้น้ำมันทิพย์ชุบชีวิตองค์หญิง
ในระหว่างไปพระนคร
เจ้าชายไม่ได้ใช้เรือสุวรรณหงส์แต่ทรงเดินทางด้วยม้าและทั้งคู่ก็มาพบกับยักษ์มีนามว่า วิรุณเมฆ ซึ่งเกือบจะทำร้ายพระสุวรรณหงส์แล้ว
ถ้าหากยักษ์กุมภันฑ์ไม่เข้ามาขัดขวางและก็ฆ่ายักษ์ วิรุณเมฆได้สำเร็จ
และแล้วทั้งสองพระองค์ก็ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขและนครไอยรัตน์ก็สงบสุขปราศจากเรื่องร้ายแรงทั้งปวงฯ
แนวคิดและเหตุผล
จากการที่ข้าพเจ้าได้ศึกษาบทวรรณกรรมแล้วข้าพเจ้าได้เห็นถึงความสำคัญของเรื่อง
ข้าพเจ้าได้ยกตัวอย่างตัวละคร เช่นยักษ์กุมภัณฑ์
ทั้งๆที่เป็นยักษ์ที่ดุร้ายแต่กับเป็นยักษ์ที่มีความซื่อสัตย์ต่อผู้ที่ช่วยเหลือก็คือองค์หญิงเกศสุริยงที่มีน้ำใจ
คือช่วยเหลือแก่ผู้ที่ตกทุกข์คือยักษ์กุมภัณฑ์
และได้รับการช่วยเหลือตอบแทนจากยักษ์กุมภัณฑ์ตลอด และยักษ์กุมภัณฑ์ยังให้ความร่วมมือต่อองค์หญิงเกศสุริยงซึ่งหมายถึงความสามัคคีต่อกัน
ดังนั้นจากเรื่องวรรณกรรมนี้จากจะสะท้อนให้เห็นถึงว่าความมีน้ำใจซึ่งกันและกันเกิดจากการให้
คือการแบ่งปันซึ่งจะได้มาซึ่งความร่วมมือความสามัคคีรักใคร่กลมเกลียวต่อกันในหมู่คณะ
ฯลฯ